تحلیل گروه فعلی هسته ای زبان فارسی بر پایه برنامه کمینه گرا

در این مقاله ساخت سازه ای درونی و شیوه ی اشتقاق نحوی گروه فعلی هسته ای(VP core) در زبان فارسی بر اساس برنامه کمینه­گرا(Minimalist Program) مبتنی بر نظریه ی چامسکی (1995) مورد بررسی قرار می گیرد. گروه های فعلی هسته ای زبان فارسی با توجه به ماهیت لازم یا متعدی بودن هسته ی واژگانی ترکیب سازه ای گوناگونی دارند. در این بررسی بحث خواهد شد که در اشتقاق ساخت سازه ای گروه فعلی هسته ای و در نهایت جمله یا بند (اصلی/ درونه ای) در این زبان عملیات، اصول­و­روابط­نحوی­ویژه­ای­­مانند:گزینش(Select(tion), ­ادغام(Merge(er)،­اصل­ هسته (Headedness) Principle)، رابطه­ی ­متممی( (complementhoodو­ رابطه­ی­تتایی(thematic relation)دخیل هستند و باعث تولید اشتقاق های زبانـی همگرا(convergent)  می شوند. به علاوه، نشان داده خواهد شد که در ساخـت گـروه فعلـی هسته ای زبـان فارسـی، رابطه هسته- هسته موجـود بین فعل هستـه متعـدیو ­هستـه ­سازه­هـای ­متمـم­ گروه ­اسمـی ­و­­ گـروه­­ حرف­ اضافه­ای­ با ­هستـه متمـم­­بندی (clausalcomplement) متفاوت است.